شعر تنهایی!
يكشنبه, ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۴:۲۸ ب.ظ
تو تنها باش و من تنهای تنها
که دارم وقت تنهایی سختن ها
مراد دل ز تنهایی برآید
که طبعم شعر تنهایی سرآید
پریشانی کشم از جمع یاران
غمم خوشتر بود از غمگساران
به تهنایی خدا را دیده ام من
گل از باغ وحدت چیده ام
بیا در خلوت و پرواز ما بین
ملایک را همه همراز مابین
به تنهایی چه شبها پرگرفتم
عروس عشق را در بر گرفتم
نماز خلوتم را صد قنوت است
کلام شعر تنهایی "سکوت" است
تو تنها باش و من تنهایی تنها
که دارم وقت تنهایی سخن ها
جهان خویش را از ما جدا کن
مرا در دشت تنهایی رها کن.
